-
1 namiestni|k
m Hist. 1. (reprezentant) governor; (monarchy) viceroy- namiestnicy rzymscy Roman governors- namiestnik cara a tsar’s governor a. viceroy2. Wojsk. deputy commander of a Polish cavalry unitThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > namiestni|k
См. также в других словарях:
namiestnik — podn. Namiestnik Chrystusa, Chrystusowy «papież»: Namiestnik Chrystusa na ziemi nie jest tylko głową ziemskiego Kościoła czy tym bardziej mikropaństwa kościelnego. Jest przede wszystkim najwyższym w świecie i najbardziej uniwersalnym autorytetem… … Słownik frazeologiczny
Chrystus — Namiestnik Chrystusa zob. namiestnik … Słownik frazeologiczny
